Is wiet verslavend?

Gezondheids risico's

Er zijn verschillende gezondheidsproblemen die verband houden met het gebruik van marihuana, waaronder hart- en longaandoeningen en psychische stoornissen.

Regelmatig roken van marihuana kan irritatie van de longen veroorzaken.

• Dagelijkse hoest- en slijmproductie
• Frequente acute ziekte op de borst
• Verhoogd risico op het ontwikkelen van longinfecties
• Geïnfecteerd immuunsysteem
• Het beschadigt het centrale zenuwstelsel en doodt hersencellen
• Vruchtbaarheidsproblemen
• Een verhoging van de hartslag en bloeddruk

Een onderzoek toonde aan dat degenen die marihuana roken maar geen tabak roken, meer kans hebben op gezondheidsproblemen en vaker werken dan degenen die dat niet doen. Dit komt voornamelijk door hun luchtwegaandoeningen. Het is niet bekend of het roken van marihuana het risico op het ontwikkelen van longkanker verhoogt.

Studies tonen ook aan dat het roken van marihuana de hartslag binnen enkele minuten na het beginnen met roken met 20 tot 100 procent kan verhogen. Dit effect kan tot drie uur aanhouden. Volgens één onderzoek hebben marihuanagebruikers een 4,8-voudig verhoogd risico op een hartaanval binnen het eerste uur. Dit risico is groter voor mensen die ouder zijn en hartproblemen hebben.

Talrijke onderzoeken hebben chronisch marihuanagebruik in verband gebracht met psychische aandoeningen. Sommige gebruikers kunnen een tijdelijke psychotische reactie ervaren wanneer ze hoge doses marihuana consumeren. Schizofreniepatiënten kunnen ook worden beïnvloed door de effecten van marihuana. Studies die over een lange periode zijn uitgevoerd, tonen een verband aan tussen marihuanagebruik en psychose.

Andere psychische problemen, zoals:

• Depressie
• Ongerustheid
• persoonlijkheidsstoornissen
• Suïcidale gedachten bij adolescenten
• Onvermogen om motivatie te vinden om deel te nemen aan belonende activiteiten

Om de verbanden met de geestelijke gezondheid en hun vertakkingen beter te begrijpen, is meer onderzoek nodig.

Het gebruik van marihuana tijdens de zwangerschap is gekoppeld aan een verhoogd risico op neurologische gedragsproblemen bij baby's. THC en andere chemicaliën bootsen de endocannabinoïde chemische stof van het lichaam na, dus het gebruik van marihuana tijdens de zwangerschap kan hersenbeschadiging bij de baby veroorzaken. Het kind kan problemen ervaren met aandacht, geheugen en probleemoplossing.

Het is bewezen dat zware marihuanagebruikers een negatief effect kunnen hebben op de hersenontwikkeling. Deze effecten kunnen lang aanhouden of zelfs permanent zijn. Een onderzoek van adolescenten die het medicijn als tiener hadden gebruikt, onthulde een duidelijke afname van de connectiviteit in hersengebieden die verantwoordelijk zijn voor geheugen en leren. Langdurige studies in Nieuw-Zeeland hebben aangetoond dat degenen die als tiener veel marihuana rookten, een verlies van acht punten aan intelligentie ervoeren tussen de leeftijd van 13 en 38 jaar. De verloren cognitieve vaardigheden werden niet volledig hersteld bij volwassenen die stopten met het roken van marihuana. IQ-dalingen werden niet gezien bij volwassenen die marihuana begonnen te roken.

Bovendien kan marihuana het beoordelingsvermogen en de motorische coördinatie aantasten, wat het risico op een ongeval of overlijden verhoogt. Volgens gegevensanalyse verdubbelt het gebruik van marihuana de kans van de bestuurder om bij een ongeval betrokken te raken meer dan. Vergelijkbare bevindingen suggereren dat marihuana in combinatie met alcohol meer schade kan veroorzaken dan beide stoffen.

De medicijnkeuze

Sinds de film "Reefer Madness" uit de Tweede Wereldoorlog, waarin marihuana werd afgeschilderd als gevaarlijk en destructief, is het gesprek over marihuana genuanceerder.

De pijnstillende eigenschappen maken het een ideale vervanging voor pijnmedicatie. De staten die medicinale marihuana legaliseerden, zagen een daling van 25% in sterfgevallen als gevolg van een overdosis pijnstillers.

Soms kan marihuana worden gebruikt om sterkere medicijnen bij gezonde personen te vervangen. Amanda Reiman PhD, beleidsmanager bij het Californische kantoor van Drug Policy Alliance en docent aan de University of California Berkeley werpen licht op de trend.

Ze voerde in 2009 een onderzoek uit naar gebruikers van medicinale marihuana:

• 40% van hen verving marihuana door alcohol.
• 26 procent voor illegale drugs
• Geneesmiddelen op recept bij 66 procent

Ze gaven deze redenen:

• Er waren minder bijwerkingen van marihuana dan gewenst.
• Het beheerde hun symptomen beter
• Het leverde minder problemen op met terugtrekking

Is wiet verslavend?

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, kan marihuana verslavend zijn. Volgens onderzoek zal ongeveer negen procent van de marihuanagebruikers een verslaving ontwikkelen. Naar schatting negen procent van de gebruikers ontwikkelt een verslaving wanneer ze jong beginnen met het gebruik van de drug (naar schatting 17%) en degenen die het dagelijks blijven gebruiken (naar schatting 25-50 procent).

Mensen die afhankelijk zijn geworden van cannabis, kunnen ontwenningsverschijnselen krijgen wanneer ze proberen te stoppen met het gebruik ervan. Mensen die al lang proberen te stoppen met het gebruik van cannabis kunnen ontwenningsverschijnselen krijgen, zoals prikkelbaarheid en slapeloosheid. Ze rapporteren ook verminderde eetlust en hunkeren naar drugs. Deze symptomen kunnen moeilijk zijn om te stoppen met het gebruik van het medicijn. Behandeling en rehabilitatie van marihuanaverslaving zijn succesvol geweest met gedragsinterventies zoals cognitieve gedragstherapie en motiverende prikkels (bijvoorbeeld het geven van vouchers voor goederen en diensten aan mensen die zich onthouden). Hoewel er op dit moment geen medicijnen zijn voor marihuanaverslaving, bieden de nieuwste ontdekkingen met betrekking tot de endocannabinoïde-systemen veelbelovend in de ontwikkeling van medicijnen die ontwenningsverschijnselen kunnen verlichten, terugval kunnen voorkomen en de verslavende effecten van het medicijn kunnen blokkeren.

Symptomen van marihuanaverslaving 

Meestal wordt verslaving aan marihuana gediagnosticeerd in de adolescentie en jonge volwassenheid. Het verslavingspercentage kan stijgen bij oudere volwassenen als gevolg van recente trends in de richting van een grotere acceptatie van het gebruik van marihuana door de samenleving en de beschikbaarheid van medische en recreatieve vormen van het medicijn. Net als andere drugsverslavingen, kan marihuanaverslaving worden gesignaleerd door fysieke en gedragssymptomen. Dit staat medisch bekend als cannabisgebruiksstoornis.

Deze gedragsveranderingen zijn:

• Percepties vervormd
• Onvoldoende coördinatie
• Moeite met het oplossen van problemen en denken
• Aanhoudende problemen met geheugen en leren

U kunt ook deze tekenen van misbruik, verslaving en misbruik van marihuana zien:

• Rood, wazig, bloeddoorlopen oog
• Een constante, met slijm gevulde hoest
• Hoge hartslag
• Honger
• Droge mond
• Angst, paranoia of angst
• Slecht geheugen
• Slechte coördinatie
• Trage reactietijd
• Controleverlies

Ontwenningsverschijnselen van marihuana

Een aantal symptomen kan in verband worden gebracht met langdurig drugsmisbruik, waaronder ontwenningsverschijnselen. Deze verschijnen meestal binnen een week na het stoppen met het gebruik van marihuana. De meest voorkomende tekenen van ontwenning van marihuana zijn:

• Woede, agressie of prikkelbaarheid
• Nervositeit en angst
• Slaapproblemen
• Gewichtsverlies of verminderde eetlust
• Rusteloosheid
• Depressie

U kunt lichamelijke symptomen krijgen zoals buikpijn, beven/tremoren en zweten.

Veel van deze ontwenningsverschijnselen kunnen andere problemen en aandoeningen nabootsen, dus het is belangrijk om een verslavingsdeskundige de situatie te laten beoordelen.

Behandeling van marihuanaverslaving

De behandelingsopties voor marihuanaverslaving zijn vergelijkbaar met die voor andere verslavingen, zoals alcoholisme en andere drugs. Effectieve behandelingsopties voor verslaving omvatten wetenschappelijk gevalideerde therapieën zoals Twaalf Stappenfacilitatie, Cognitieve Gedragstherapie, Motiverende Verbeteringstherapie en andere evidence-based benaderingen. Dit hangt af van de individuele omstandigheden, het drugsgebruik en de behandelingsbehoeften.